Ten little niggers in a thong.

Nú hefur skapast mikil umræða í þjóðfélaginu í sambandi við endurútgáfu á bókinni 10 litlir negrastrákar. Inn á www.b2.is er linkur sem heitir Sagan á bakvið 10 litla negrastráka(frá 30.okt). Þetta er bloggfærsla Gauta B. Eggertssonar sem er búsettur erlendis og er nýbúinn að eignast lítinn "negradreng", eins og hann orðar það sjálfur.
Hann setur söguna um litlu negrastrákana, í samhengi við bandaríska sögu og menningu. Þá sérstaklega sögu svertingja og réttindabaráttu þeirra.
Þessi bloggfærsla hefur vakið ótrúleg viðbrögð almennings og ég veit ekki hversu margir eru búnir að tjá sig í kommentakerfinu. Bæði bloggfærslan og kommentin eru áhugaverð lesning.
Fólk er í meirihluta sammála Gauta en stöku sinnum koma rök á móti. Mótrökin eru reyndar ekki skrifuð af miklum mannvitsbrekkum. Tveir sem heita Alli og Bjöggi eru mér ofarlega í huga.
Nokkur komment vöktu sérstaka athygli. Til að mynda er eitt sem Úlfur Eldjárn skrifar til að svara öðrum kommentara (fyrrnefndum Alla). Þeir bítast þar á um hvort að bókin hafi í raun komið fyrst út í Bandaríkjunum sem Ten little niggers. Mér fannst svo frábært skot innifalið í svari Úlfars, en það endar svona:

"Þetta var löngu áður en samnefnd bók Agöthu Christie kom út. Ef þú finnur ekki e-ð á Google eða Wikipediu þýðir það ekki endilega að það sé ekki til".

Varðandi mína skoðun á þessu máli þá er hún nokkurn vegin svona.

* Mér finnst allt í lagi að gefa bókina út, sérstaklega ef fólk á góðar minningar
tengdar henni og finnst menningarlegt gildi myndskreytinga mikið.

* Mér finnst bókin ekki eiga heima á leikskólum eða í raun flokkaðar sem
barnabækur í bókabúðum og -söfnum.

* Það er vel hægt að nota svona bækur til að koma í veg fyrir fordóma með því að
útskýra fyrir börnum hvernig hlutirnir voru einu sinni. En til hvers að gera það
með svona bók þar sem hún er ekki til þess fallin, að mínu mati.

* Ég tel mjög líklegt að þessi bók ýti undir fordóma og einelti. Svo ekki sé
minnst á hversu óviðeigandi svona bók er í nútímaþjóðfélagi. Ég ætti allavega
mjög erfitt með að útskýra fyrir svörtu foreldri af hverju ég vildi lesa þessa
bók fyrir barnið hans í leikskóla.


Hvað er málið með g-strengi? Hver var það sem ákvað að þeir væru flottir? Ég hef aldrei skilið þetta og ekki get ég ímyndað mér að það sé þægilegt að ganga í þessu. Það sem ég held að hafi drepið þetta fyrir mér er öll þessi óteljandi mörgu skipti sem ég hef séð konur í g-streng og mjaðma-gallabuxum beygja sig fram. Þá gægist svona T-laga hluti af g-strengnum upp úr og gallabuxurnar verða eftir við rassaskoruna, og svo sést í rasskinnarnar!
Er þetta kannski bara þegar mjaðmabuxur og g-strengur eiga í hlut? Er það bad combó? En af hverju er g-strengurinn girtur svona hátt?
Þetta kveikir kannski í sumum, sérstaklega þeim sem stunda café Amsterdam en ekki mér.