Silence is golden

Vaknaði definitely e-ð öfugsnúinn í dag. Er með Pirri pirri kjúkling hangandi yfir mér eins og djöfull í dulargervi. Næ bara ekki að hrista hann af mér. Reyni bara að tóra og syng "Silence is golden, but my eyes still see". Sem virðist vera samskiptamátinn við flesta í kringum mig þessa dagana. Sofnaði í gær yfir Ray, ekki vegna þess að það er leiðinleg mynd. Þvert í móti. Algjör sálartrekkir og táraflóð í kjölfarið. Ég ber nýtilkomna virðingu fyrir Jamie Foxx sem leikara. Hann átti þetta skilið. Djöfull leiðist mér þessa dagana. En tedrykkjumaðurinn er að koma eftir nákvæmlega eina viku og mun án efa bæta úr leiðindunum. Það er magnað að hugsa til þess að sama hvað gerist í lífinu þá mun ég alltaf eiga besta vin. E-n sem alltaf er hægt að treysta á og skilur mig betur en ég skil mig sjálfan. Vegna þess að enginn á að láta manni líða eins og e-ð second best, ekki satt. Ég hlakka til að fara í vinnuna á morgun, hversu sorglegt er mitt líf? Ok ekki svara.

Itte Rasshai.