Það er búin að vera mikill jarðarfarabragur yfir þessum degi. Rigning á 5 mín fresti, grámyglulegt úti og mér líður eins og ég hafi sloppið úr eigin jarðarför.....ég er orðinn að zombie. Ég fór í dag og tók viðtal við leikskólakennara á leikskólanum hérna við hliðin á. Viðtalið er hluti af verkefni í skólanum. Mér var ætlað að taka upp á diktafón, 45 mín viðtal um börn með sérþarfir. Ég reddaði diktafón í gegnum Jóhönnu Völusystir og mætti galvaskur í morgun kl 11 til að viðtalast. Þegar ég kom tók á móti mér amerísk kona sem titlaði sig sem "the woman your interviewing". Allt í góðu sagði ég og skellti mér í stellingu spyrilsins. Síðan byrjaði ég að spyrja og spyrja og konan svaraði og svaraði. Þegar ég var alveg búinn með allar spurningar þá fór ég að draga í land. Ég var nokkuð sáttur og alveg viss um að ég hefði verið allavega rúmlega hálftíma. Þegar ég kom svo út, þá áttaði ég mig á því að ég hefði einungis talað í 10 mínútur og þegar ég hlustaði á viðtalið þá heyrðist aðeins e-ð muldur í konunni. Það versta var samt að inn á milli muldursins þá kom reglulega frá mér, gáfulegt svona "UUUUMMMMMMMMM" eins og Kristján í Kastljósinu væri bara mættur. Eini munurinn var sá, að ólíkt honum, þá vissi ég ekkert hvað viðmælandi minn var að tala um.
Ég og Vala vorum aðeins að leika okkur áðan með örlagabókina hennar. Shit, ertu að grínast. Þetta er scary shit. Hún hefur tvisvar spurt bókina hvort að maðurinn hennar verði ljóshærður eða dökkhærður. Í bæði skiptin hafa komið mismunandi svör, en í bæði skiptin að hann verði rauðhærður. Síðan var svarið við spurningunni "Hvernig er einkenni mannsins míns?" = Afbrýðissamur eins og tígrisdýr. Sounds familiar.
Síðan var komið að mér. Alltaf sama paranoian og alltaf verið að ýta undir þessa paranoiu. Ég spyr (að sjálfsögðu) "mun konan mín halda fram hjá mér" = Ekki í fyrstu, en eftir 7 ár þarf hún að svara til saka!
Síðan spyr ég "mun konan mín svíkja mig?" = Ef hún finnur e-n til þess að hjálpa sér við það!
Great, þannig að næstu 7 ár þarf ég að undirbúa mig undir það að konan mín sé að leita að e-m til þess að halda fram hjá mér með. Eða kannski ætti ég bara ekki að taka svona bækur alvarlega.