Kom heim í gær frá Danmörku, alveg tómur í hausnum sökum of mikils kjaftagangs og Egóið ekki til staðar sökum niðurrifs. En það var ekki leiðinlegt að sjá gullið mitt taka á móti mér. Sætust að vanda. Reyndi samt að bæla niður móralinn sem maður er með eftir að hafa straujað Visa kortið 1000x. Ég missti mig alveg í eyðslunni og er ástæðan fyrir því líklega að þegar ég bjó í Danmörku átti ég ekki bót fyrir rassgatið á mér. Þess vegna var maður að upplifa í fyrsta sinn hvernig það er að eyða peningum í Dk. Maður verður nú að viðurkenna að það var ákveðin fílingur að koma þarna aftur. Ef maður á að lýsa Kaupmannahöfn þá er hún full af Múrsteinslengjuhúsum á öllum götum og búðartroðningar við allar götur. Allir danskir strákar eru ljósabrúnir, í hvítum þykkum peysum og með gullhálsmen. Sem betur fer virðist Buffalo menningin þó vera liðin undir lok. Þessi ferð var reyndar algjör eyeopener varðandi muninn á íslenska og danska skólakerfinu. Eða ætti maður að segja íslenskum og dönskum frístundaheimilum. Ég held að það sé óhætt að segja að danir séu u.þ.b. einu til tveimur ljósárum á undan okkur. Þvílíkur munur. Einn skólinn var actually með stúdíó og öll hljóðfæri sem hægt var að hugsa sér. Ég held að það sé ekki leiðinlegt að vera í grunnskóla, stofna hljómsveit og vera með aðgang að stúdíói í skólanum. Anyways, þá fékk heldur leiðinlegar fréttir í dag. Planið hafði verið að fara til Arnar í heimsókn eftir tvær vikur, búinn að panta miðann og borga. En þá kom vinsamleg ósk/skipun frá innsta hring Frostaskjóls að frysta þessa ferð. Ég hringdi í panikki til Icelandair og var þar tjáð að ekki væri hægt að fá endurgreitt nema að um veikindi væri að ræða. En það var hægt að breyta miðanum og það var það sem ég ætla að gera. Fresta ferðinni um nokkrar vikur. Ég vona að drengur nr. 1 sýni mér skilning í þessum málum. Sorry Boy!