Mr. Hawkins,Ich liebe dich.

Fórum í gær í 20. vikna sónar, þar sem maður getur fengið að vita kynið. Og........við ákváðum að vita það ekki ; ) Allt leit mjög vel út og litla baunin er í góðum gír í maganum á mömmu sinni. Þetta er alltaf jafn rosalegt að sjá barnið sitt í live útgáfu via sattelite frá leginu. Sprækt barn og maður getur bara ekki beðið eftir að taka það í fangið og heilsa því í fyrsta sinn. Fór í gær á Foo Fighters og Queens sem var crazy. Stóð stjarfur og horfði með aðdáun á Taylor Hawkins sem er trommari nr. 1. Skrýtið hvað svona lítill maður getur lamið fast á skinnið í marga klukkutíma. Svo heyrði ég í dag að hann hefði O.D. íað einu sinni, þannig að hann fær rokkarahendi upp í loft frá mér. En ég komst að því fyrir alvöru að ég er orðinn gamall og lúinn maður. Ég gat varla klárað tónleikana sökum bakeymsla og fótaverkja. Blöskraði einnig klæðnaðurinn á stúlkunum, sumar rétt komnar yfir fermingaraldurinn og klæddar í viskustykki og þvottapoka úr IKEA. Var þetta alltaf svona eða eru tímarnir að breytast? Ákvað einnig í gær að ég skyldi sjá U2 á tónleikum áður en ég dey. Og hana nú. Ég fór að spá í það um daginn hvað allar mínar kærustur hafa haft áhrif á mig hvað varðar klæðaburð. Það hefur alltaf verið þannig að ég hef átt flíkur sem mér hefur þótt afar fallegar og klæðalegar áður en ég kynnist kærustunum. En síðan hafa þær tjáð mér að umrædd flík sé í raun það ljótasta sem þær hafa augum litið og eftir það hef ég ekki gengið í henni aftur. Ætli þetta sé svona hjá öllum eða er ég bara svona? Einhvernveginn held ég að konur hafi alltaf meira vit á klæðaburði en ég. Og ég reyni að hafa vit á því að hlusta. Þar af leiðandi myndi mér aldrei detta til hugar að segja að e-r föt sem að kærasta mín klæddi sig í væri ljótt. Kannski ætti maður að byrja á því, þ.e.a.s. þegar ég eignast kærustu næst. Sem verður sennilega þegar baunin fermist, sem sagt í kringum páskana 2018.