Kúkurinn í lauginni

Um daginn fór ég í bað með bæði börnin í fyrsta sinn. Það var ákveðin upplifun út af fyrir sig og mínar baðvenjur fóru verulega úr skorðum í þetta skiptið (lesist: ég gat ekki lesið fréttablaðið). Þetta var stórskemmtileg baðferð og allir skemmtu sér vel. Nói staldraði stutt við en hann var nú ekkert að hata baðið. En þegar ég og Matta sátum eftir í makindum þá sneri ég mér að blaðinu og las um fréttir dagsins á meðan þreytan rann af mér. Matthildur sat og lék sér með baðdótið sitt og skemmti sér konunglega við að tæma úr dýra sjampóinu hennar mömmu. Þegar nokkuð var liðið á baðið þá segir Matta við mig. "Þarf að kúka". Ég lagði þá frá mér baðið og sagði "já þarftu að kúka" en þá sagði hún "nei búin að kúka". Þá hafði mín bara sleppt einum brúnum kafbát lausum í baðið. Það var skemmtilegt. Sérstaklega þar sem að það eina sem mér datt í hug að gera var að grípa barnið, standa upp og kalla á Völu. "Vala...hjálp".
Eitthvað virtist þessi sena öll hafa tekið sér bólfestu í huga Matthildar. Því að nokkrum dögum síðar vorum við að gæða okkur á grjónagraut í hádeginu með heitri lifrapylsu. Matthildur horfði vel og lengi á pylsuna og spurði svo mömmu sína "mamma, er þetta kúkur".


"Ó nei pabbi, Matta kúkaði í baðið" (mynd byggð á sannsögulegum atburðum)


Gamli kallinn


Matthildur öll létt á sér eftir baðið