Á bakvið nóturnar

Ég gerði mitt í tónlistarlegu uppeldi barnanna minna í dag, þegar ég sat með Nóa og horfði á Ac/Dc Behind the music. Nói var vel hrifinn af Hells bells og Highway to hell, allavega átti ég mjög erfitt með að slíta hann frá skjánum. Eftir svona tvö ár þá verður fastur fjölskylduliður á sunnudögum að horfa á Anthology seríuna með Bítlunum. Ef það er e-ð sem þarf að vera á hreinu í uppeldinu þá er það þetta. Mér er sama þó að hvorugt þeirra nenni að horfa með mér á fótbolta í framtíðinni en ef annaðhvort þeirra ákveður að rokktónlist sé djöfullegt fyrirbæri sem ber að útrýma og deleta allri tónlistinni minni úr tölvunni, þá hef ég brugðist.

En eitt sem vakti svakalega athygli áðan. Ég var að horfa á Vh1 Legends um hina frábæru, ástsælu hljómsveit Led Zeppelin sem alltaf vekur góðar minningar og fær mig til að vilja læra á trommur a la Bonzo. En allavega. Alla tíð hef ég og flestir sem ég þekki borið fram nafnið á laginu Dyer maker, bara svona eins og það er sagt. Dæer meiker. Þeir sem þekkja lagið þá er þetta eitt poppaðasta zeppelin lagið og alls ekki í uppáhaldi hjá svona hörðum aðdáendum, þetta er svona hálf reggí skotið lag. Í textanum er fjöldinn allur af ó-um. Ó Ó Ó Ó Ó you don´t have to go Ó Ó Ó Ó you don´t have to go Ó Ó ÓÓ Ó baby please please og svo framvegis. Í þættinum kom fram að þetta lag hafi verið óður til reggí tónlistar og í raun eigi að bera fram nafnið á laginu eins og Jamaica, bara hratt. Prufið endilega að segja þetta hratt. Sniðugt ekki satt?