8 mánuðir, eitt barn?

Letiblóð er ég og viðurkenni það fúslega. Hef ekkert komist á netið í smá tíma, áðstæðan fyrir því helst sú að emax tenging er barasta ekki að virka. Fór þá bara upp í Ogvodafón og smellti í Og1. Lýst helvíti vel á það. Matthildur er í góðum gír, alltaf að þyngjast og þyngjast. Næstum því orðin 1300 grömm. Alltaf að stækka og stækka. Tók hana í fangið í dag og hún smakkaði svo brjóstamjólk í fyrsta sinn áðan. Tókum fullt af myndum sem rata inn á heimasíðuna hennar á morgun. Fór svo um daginn á hina fantagóðu Strákarnir okkar. Skil ekki alveg af hverju allir eru að trasha þessa mynd svona. Jón Atli og gaurinn sem var leikhússtjóri á Akureyri (man ekki hvað hann heitir) fóru alveg á kostum. Nú er maður í langþráðu fríi frá vinnu og hefur ekki líkað það illa. Veit ekki alveg hvað ég á að skrifa, það er svo langt síðan ég skrifaði síðast. Dagarnir einkennast af eftirfarandi: þreyta, þreyta, leita að mat, keyra spítalann, knúsa prinsessuna með augunum, leita að meiri mat, keyra meira, vera í galsa, vera pirraður, sofa og dreyma um meiri mat. Vakna, þreyta.... Áttaði mig á mjög undarlegu um daginn, það eru 8 mánuðir síðan ég hitti Völu í fyrsta sinn. Og núna eigum við eins mánaða gamalt barn saman...hummmmm. Heyrði hræðilegar fréttir á mánudag frá mjög áreiðanlegri hjúkrunarkonu á deildinni. Rauðhærðir eru að deyja út. Þar sem að þessi háralitur er víkjandi og því er talið að hann deyji út eftir 3 - 4 kynslóðir. En mér létti til muna þegar hún sagði mér að þó að Matta sé með dökkt hár þá gæti hún alveg endað rauðhærð eins og pabbi sinn. Mér létti.

Itte Rasshai