Yfirmaðurinn minn átti barn í gær og fæðingin tók 33 klukkutíma. Út frá því fór ég að spá í allt sem bíður okkar baunamömmu. Hvernig getur fólk meikað það að standa í fæðingu í einn og hálfan sólarhring. Hvernig verða konur eiginlega eftir þetta, tjónaðar á líkama og sál. Ég býst við að ég verði að vera í góðu andlegu ástandi fyrir þetta. Maður verður sennilega að vera batti og stoð fyrir baunamömmu. Ég sé fyrir mér aðstæðurnar. "Ekki standa þarna með myndavélina lúðinn þinn, náðu í ísmola fyrir mig. Þetta er allt þér að kenna, þú gerðir þetta. Hættu að grenja þarna auminginn þinn." En við komumst í gegnum þetta saman. Fyrsta mæðraskoðun á fimmtudag og þá kemur margt í ljós. Þ.e.a.s. hvort að allt sé í lagi. Ég sit með krosslagðar fingur þangað til, en eina sem maður getur gert er að vera bjartsýnn og njóta þess á meðan á því stendur.